Dag 14: Signy l'Abbaye - Chateau-Porcien

29 juli 2017 - Château-Porcien, Frankrijk


Het voelt zwoel aan als ik mijn tentje uit kruip. De tent gaat nagenoeg droog de rugzak in. Anneke en Dick zijn ook al aan het inpakken, maar ik ben als eerste weg. Dick heeft me gisteren gewezen op de machtig grote coniferen, die op het terrein van de voormalige abdij staan. Dat gebeurt dus als zo'n struik door kan groeien. De stam is enorm dik. Ik maak er een foto van.
De mevrouw van de epicerie is verbaasd dat ze me weer ziet en nog verbaasder als ze hoort dat haar informatie van gisteren niet helemaal accuraat is. Haar man vraagt me waarom ik in godsnaam terug gekomen ben. We discussieren wat over de ligging van de nieuwe municipal. Volgens de man van de epicerie is die niet zo slecht, want hij ligt wel langs de route, en van daaruit is het door het bos niet zo ver meer naar Lalobbe. Ik koop er nog wat spullen in en ga verder, maar het houdt me nog steeds bezig. De vier carameltoetjes die ik heb gekocht passen niet allemaal in mijn rugzak, dus ik besluit op een bankje om het toetje dat er niet meer in paste meteen maar op te eten. Kan ik ook nog even op de kaart kijken hoe het nu precies zit met die route. Het blijkt dat de man van de epicerie wel gelijk heeft als je precies de route van het boekje volgt. Maar Dick vertelde me dat zij een stuk van de route af gingen snijden door vanuit Signy l'Abbaye via een (zeker op zaterdaochtend) heel rustige D-weg naar Lalobbe te lopen. Dat scheelt veel kilometers omweg door een ongetwijfeld prachtig woud. Maar daar krijgen we er de komende 2200 kilometer nog 741 van, dus dit ene woud geloven we wel. Door al mijn gemijmer word ik inmiddels ingehaald door Anneke en Dick en ik loop met hen verder.
In Lalobbe zijn ze de feesttent van gisteravond nog aan het afbreken. Een Nederlands koor repeteert en zingt hier jaarlijks in de kerk. De vrouw van Herbert, mijn chauffeur van gisteren, zingt in dat koor en daarom was hij al voor het elfde jaar hier. Op vrijdagavond geeft het koor een gratis concert en als tegenprestatie organiseert de plaatselijke bevolking een enorm feest. Wij zijn getuige van het laatste restje van dat feest en waarschijnlijk was dat ook de reden dat het café al open was en ons koffie verschafte: de opruimers moesten ook met koffie op de been gehouden worden. 
In een prachtige 15e eeuwse markthal in Wasigny pauzeren we samen en daarna besluit ik alleen verder te gaan. Ik zet Dance Classics aan op Spotify en ik ga er op de maat van de onvervalste disco van de jaren 80 als een speer vandoor. 
Ik haal twee Duitse vrouwen in die ook een stuk van de camino lopen en ook naar dezelfde gîte willen als ik. Al om half drie loop ik in discopas Chateau-Porcien binnen. Ik haal bij de Carrefour de code van de gîte, maar als ik daar aankom blijkt deze al open te zijn. Francoise uit Eupen is er al. Ik heb al gedoucht en mijn kleren gewassen als niet alleen de twee Duitse vrouwen en Dick en Anneke, maar ook Isabelle binnenwandelt. Dat zijn dus zeven (!) pelgrims in deze gite met 4 stapelbedden. Er blijft dus maar één bed leeg. Het is overigens een prachtige nieuwe gîte. Ik ben pas pelgrim nummer 14 hier. 
Anneke zegt dat ze morgen wil gaan lopen naar Reims. Dat is 40 kilometer! Het blijkt dat er in de geplande overnachtingsplaats Bazancourt op zondag nagenoeg niets open is. De zondagsrust is daar nog echt heilig. Ik besluit me bij Anneke en Dick aan te sluiten. Met een kortingslink van Dick van Booking.com boek ik een kamer in het CIS de Champagne in Reims, een soort jeugdherberg. Ik heb een kamer met douche voor mij alleen voor € 29 inclusief ontbijt. Dan kijk ik daar wel of ik dan maandag een rustdag neem of dat ik 's middags alweer verder loop.
We eten met alle zeven pelgrims samen in de plaatselijk bar/tabac/restaurant een pelgrimsmaal voor € 12,50. Daarna gaat iedereen al snel het bed in, om morgen goed uitgerust de volgende etappe te kunnen beginnen. Benieuwd hoe dat zal zijn met de geluiden van zeven slapende mensen in een kleine ruimte.
 

https://www.relive.cc/view/1106933778

Foto’s