Dag 26: Accolay - Vézelay

Ik heb het ontzettend koud gehad vannacht, ondanks dat ik toch een slaapzak heb die deze temperaturen van onder de 10 graden Celcius wel aan zou moeten kunnen. Het is bewolkt en het miezert wat, dus de tent gaat helaas niet droog de rugzak in. Ik ontbijt nog wat en om 7.30 uur vertrek ik richting Vézelay. Voor het eerst sinds mijn vertrek bijna vier weken geleden houd ik mijn fleecejack aan tijdens het wandelen. Het is mooi in de bossen zo vroeg. Ik zie de reeën in het bos wegrennen. De omgeving doet een beetje denken aan de Luxemburgse Ardennen. Soms rotswanden en stromende beekjes in het dal. 
Om half tien vind ik een koffiebarretje in Arcy-sur-Cure. Ik drink er twee koppen koffie en ben dan weer helemaal opgeladen. Op een of andere manier heb ik toch steeds weer geluk met de regen. Juist als ik in La Jarre wil gaan lunchen betrekt de lucht. Er is een soort van bushokje waar ik droog kan zitten. Een enorme plensbui trekt aan mij voorbij. Als het weer droog wordt, besluit ik verder te gaan, maar helaas is mijn geluk niet oneindig. Het begint toch weer te regenen, dus ik loop een stuk met de regenjas aan, maar niet zo heel lang.
In de middag kom ik over een heuvel en dan zie ik daar Vézelay liggen. Een indrukwekkend gezicht. Ik daal af naar Asquin, een naastgelegen dorp, met een kerk gewijd aan Jacobus de Meerdere. Dus die wordt door veel pelgrims bezocht. Maar helaas zijn er niet veel pelgrims die ook de binnenkant zien, want hij is bijna altijd gesloten begrijp ik later. Ik kom helaas ook aan een gesloten deur. Dan maar meteen door naar Vézelay. 
Om 15.38 uur begin ik aan de laatste klim. Het is nog ongeveer 2 km en de weg gaat behoorlijk omhoog, dus ik verwacht er rond vier uur te kunnen zijn. Ineens valt mij op dat er geen bewegwijzering van de wandelroute meer is. Dat is vreemd, want hiervoor kon je bij wijze van spreken geen boom passeren zonder een pijl of een ander merkteken.
Als de weg naar rechts draait en minder stijgt kijk ik even rond en zie ik daar Vézelay liggen... op een andere heuvel. Ik vind een graspad dat in de richting van Vézelay loopt. En even later loop ik weer in de bebouwde kom van Asquin.
Om 16.08 uur begin ik aan de laatste klim. Na een paar honderd meter stijgen kom ik op de plaats waar Bernard van Clairvaux ongeveer 1000 jaar geleden opriep tot de tweede kruistocht. Nu staat op die plaats een groot houten kruis. Ik loop omhoog over het pad waar al vele duizenden pelgrims mij in de loop van de eeuwen zijn voorgegaan. Echt een bijzonder gevoel. Ik bereik de kathedraal, en loop er met rugzak en al een rondje doorheen. Daarna ga ik naar het Centre Sainte Madeleine, waarheen ik verwezen word voor een slaapplaats. Ik word uitermate warm welkom geheten door de hospitaleiros van dienst: Robert uit Leuven en Antoine uit Rouen. Ook warm is het weerzien met Dick en Anneke. Zij hebben een pauze genomen om de voet van Anneke te laten herstellen. Als je vanuit Nederland of Belgie bent komen lopen mag je hier twee nachten blijven. Ik besluit van die mogelijkheid gebruik te maken.
Om 18.00 uur is de Vespers in de kathedraal en naar blijkt aansluitend een eucharistieviering. Het is een indrukwekkende dienst met de nonnen en monniken die voor in de kerk afwisselend staand en geknield meerstemmig de psalmen zingen. Ook het kerkvolk wordt geacht een groot deel van de dienst te blijven staan. Na een wandeldag van 33 km is dat geen pretje, kan ik je zeggen. Bij de communie krijgen alle aanwezigen niet alleen de hostie, maar ook de wijn. Als de mis is afgelopen gaat de priester van dienst gevolgd door alle nonnen en monniken in processie naar de crypte, waar tot middernacht het Heilig Sacrament zal worden aanbeden. Het is allemaal zo stemmig en sereen, heel bijzonder. 
Ik laat de aanbidding maar over aan de nonnen en ga zelf kijken of ik nog ergens in het dorp wat te eten kan krijgen. Als ik langs een restaurant loop zie ik daar Jan uit Dokkum in zijn eentje aan een tafeltje zitten en ik schuif bij hem aan. Hij heeft het voorgerecht net op. Ik bestel hetzelfde menu en uiteindelijk krijgen we het nagerecht tegelijkertijd.
Ook hier gaat iedereen weer vroeg naar bed, dus als ik mijn stukje heb getypt blijk ik alweer de laatste te zijn. Ik doe er vandaag dus het licht uit en ga naar de - overigens voor mannen en vrouwen gescheiden - slaapzalen waar ik met ongeveer tien snurkende mannen mag proberen de slaap te vatten.  
 

https://www.relive.cc/view/1126743595