Dag 85: Cacabelos - Vega de Valcarce
8 oktober 2017 - Vega de Valcarce, Spanje
Het is inmiddels precies drie jaar geleden dat Rianne en ik samen de laatste dagen van mijn camino liepen. Tijdens die laatste dagen waren er zoveel indrukken en zoveel gebeurtenissen dat het helaas niet lukte om dagelijks mijn belevenissen vast te leggen in mijn blog. Na de camino ben ik steeds van plan geweest om de laatste dagen alsnog vast te leggen, maar totnogtoe is dat niet gelukt. Sinds 16 juli 2020 lees ik elke dag mijn belevenissen op de camino drie jaar geleden. En nu ben ik aanbeland op dag 85. Zonder verhaaltje. Dus heb ik bedacht dat ik vanaf vandaag de laatste dagen van de camino drie jaar geleden alsnog ga vertellen aan jullie. Gelukkig hebben we de foto's nog. En de route. En de herinneringen van Rianne en mij. Misschien zijn de herinneringen enigszins vervormd, dus neem het vooral met een korreltje zout. Maar het gevoel was fantastisch, en dat zal hopelijk door de verhalen heen klinken.
We vertrekken vanuit onze eigen 'cabin' met onze twee bedjes. De eerstvolgende 'grote' plaats is Villafranca del Bierzo. Al eeuwenlang een pelgrimsplaats. Het kasteel uit de 16e eeuw is heel bijzonder, maar wij zijn meer geïnteresseerd in de bar met uitzicht op het kasteel. Café Bar El Castillo. Een ideale plek voor ons second breakfast, uiteraard met tortilla. Na Villafranca gaat de route lange tijd gelijk op met de autoweg. Met alleen een betonnen afscheiding tussen het auto-gedeelte en het wandelgedeelte. Echt mooi is het niet. Maar het schiet wel lekker op.
Vlak voor het gehucht Trabadelo mogen we even van de autoweg af. Als we het dorp binnenlopen is er natuurlijk meteen een terras voor de de pelgrims. Dit terras is bijna leeg. Er zitten allen twee dames, die blijkbaar al de nodige drankjes genuttigd hebben. En het is pas net na 12 uur. Hoe ver willen zij nog lopen vandaag?
Wij slaan dit terras over. Een uurtje later zijn we wel toe aan een pauze. Na weer een behoorlijk stuk langs autowegen komen we aan bij een wegrestaurant. De snelweg heeft wel veel verkeer van deze N-weg weggenomen, maar toch is dit wegrestaurant aan de oude N-weg blijkbaar nog een plek die veel vrachtwagen- en buschauffeurs als pleisterplaats aan zijn blijven doen. Er stoppen bussen waar hele voetbalteams in clubkleding uit komen wandelen. Om de shop te plunderen en dan weer verder te rijden.
We zijn al een aardig eindje onderweg voor vandaag, dus ik durf wel aan om een biertje te nemen. Rianne houdt het bij cola. Even later komen ook de jolige dames van het vorige terras aanlopen. Ze zetten hun camino-bachanaal rustig voort.
Rianne's broer Paul heeft ons voor onze trouwdag nog een overnachting cadeau gedaan. Een keer een nachtje niet in een albergue. We hebben voor vanavond een overnachting geregeld op een particulier adres.
De zon is weer verzengend deze middag. Na ruim 26 kilometer checken we in in ons appartement. Er is een keuken. En een wasmachine. Dus we kunnen hier zelf koken en onze kleren wassen. Wat een luxe. Na een heerlijke douche gaan we op zoek naar een winkel. En na alle menus Peregrino zijn we vooral toe aan groentes.
In de alimentacion aan de weg vinden we wel wat, maar niet echt naar onze zin. Verderop in de straat vinden we een terras, waar we met moeite een plek kunnen vinden met schaduw. Na één biertje kunnen we geen schaduw meer vinden op het terras. Gelukkig blijkt er naast de bar nog een andere winkel te zijn. Met meer groenten. Dus we slaan daar nog extra in voor een heerlijke boerenomelet in ons appartementje.
Op het balkon van het appartement genieten we samen nog met een flesje wijn van het uitzicht over het dal.
Morgen gaan we vooral klimmen!
