Dag 87: Linares - Triacastela
10 oktober 2017 - Triacastela, Spanje
Iets voor half negen zijn we weer en route. Vandaag gaan we vooral dalen. We starten op 1223 m en we zullen vanmiddag eindigen op 664 m.
Al snel komen we langs een monument, speciaal voor de pelgrims. Het is een silhouet van een pelgrim die in de harde wind zijn hoed vasthoudt.
Ik ga er in dezelfde pose naast staan en Rianne maakt er een grappige foto van.
Even verderop maak ik een foto van haar als ze de pelgrim op het verkeersbord nadoet.
In een oud boerendorpje moeten we met een hele groep pelgrims even aan de kant voor een kudde koeien. Die wordt door de boer met behulp van een hond door het dorp geleid. Echt haast hebben ze niet.
Rond de middag nemen we uitgebreid de tijd voor een lunch. Bij een restaurant met een prachtige veranda. Vanaf deze veranda hebben we een mooi uitzicht over de omgeving.
In heel Noord-Spanje kom je overal heel oude kerken en kapellen tegen. Een prachtig voorbeeld is de middeleeuwse kapel 'Ermida de San Pedro de Viduedo'. Helaas is de kapel gesloten. Op internet vind ik achteraf prachtige foto's van het interieur. We kunnen niet altijd geluk hebben.
De route is vandaag relatief kort. Nog geen 20 kilometer. Voor drie uur hebben we al ingecheckt bij albergue 'A Horta de Abel'. De tuin van Abel dus. Dat klinkt uitnodigend, maar eerst de dagelijkse bezigheden. Kleren wassen, boodschappen doen, biertje op het terras. Aan het einde van de middag sluiten we in de tuin aan bij een grote groep medepelgrims. Ze spreken hoofdzakelijk Spaans. De enige die nog een beetje Engels spreekt is een jonge Argentijnse vrouw. Ze komt uit Patagonië. Ze wilde altijd al graag reizen maar ze mocht dat niet van haar ouders. Dat heeft haar zichtbaar veel verdriet gedaan. Wij vertellen van onze Janneke met haar plannen om volgend jaar een paar maanden door Azië te gaan reizen. Ze zegt dat Janneke wel blij mag zijn met ouders als wij. En daar worden wij dan weer emotioneel van.
We bieden haar aan om bij ons in Nederland te komen logeren, mocht ze dat in de toekomst ooit willen. Wij krijgen hetzelfde aanbod voor Patagonië. We wisselen telefoonnummers uit, dus dat moet goed komen. (Nu drie jaar verder heeft zij nog geen contact opgenomen. En helaas zijn we haar nummer kwijt, dus ons vakantie-adresje in Patagonië zal hem ook niet meer worden.)
Voor het diner vinden we een ruim restaurant. Met een soort van overdekt terras. En allemaal rood-wit geblokte tafelkleedjes. We eten een van de beste 'menu peregrino''s die we al die weken hebben gegeten. Inclusief een fles prima rode wijn. En dat voor € 10,00 per persoon.
Tevreden duiken we weer ons stapelbed in. Tot morgen!
