Dag 35: Ainay-le-Château - Bouzais

Ik moet eerst even goed kijken. Ik had toch koffie besteld voor het ontbijt? Bernard heeft zelf thee, maar mijn koffie is lichter dan zijn thee. Afijn, voor de Fransen is het drinken bij het ontbijt alleen maar bedoeld om de toast in te soppen, en daarvoor hoeft de koffie natuurlijk niet sterk te zijn.
De wandeling begint prachtig. Als ik net het dorp uit ben daalt de weg tot aan een waterplas en daarna klim ik op een heuvel met een prachtig uitzicht over de weide omgeving. Ondanks dat ik vanwege mijn scheenbeen bewust niet zo hard loop haal ik Marie-Claude al in voor het eerstvolgende dorp, Charenton-du-Cher, terwijl die toch ruim eerder was vertrokken. We lopen samen het dorp door maar daarna ga ik in mijn eigen tempo verder. Op advies van de hospitalier volg ik hier niet de officiële route, maar ga ik al meteen langs het Canal de Berry lopen. Dat is inderdaad een mooi graspad, dat voor het grootste deel redelijk recent is gemaaid.
Na precies tien kilometer ben ik op een idyllisch plekje bij een van de vele sluizen. Met het oude sluiswachtershuisje en een paar rondscharrelende kippetjes vind ik dat een prima rustplaats. Dan weer verder langs het kanaal. Ik heb toch wel behoorlijk last van die pees, dus ik ga straks in Saint-Amand-Montrond maar eens even langs een farmacie om te kijken wat ik daaraan kan doen. Thomas Eerdekens die ik eerder in Averbode ontmoette (het lijkt alweer een eeuwigheid geleden) heeft me verteld dat Fransen zweren bij het gebruik van het homeopatische middel Arnica Montana. Ik zal eens kijken wat ze daarvan hebben.
Verderop loop ik weer over een stukje asfaltweg, waar een slak met huis bezig is de weg over te steken. Ik loop eerst verder, maar dan zie ik overal op de weg plakkaten van platgereden slakken(huizen). Ik loop terug en help deze jongen een handje door hem aan de overkant van de weg vlakbij het gras te zetten. Als-ie nou maar niet besluit om te draaien...
Als ik aankom in Saint-Amand-Montrond (waar overigens binnenkort een etappe van de Tour de l'Avenir finisht) kom ik al snel langs de kerk van Sint Amand. Ik ga naar binnen en als ik er rondloop hoor ik de organist boven rommelen en het orgel langzaam opstarten. Ik schuif in de kerkbanken en geniet van de orgelmuziek. Net als ik van plan ben om weer verder te gaan spreekt een Nederlands stel me aan. Het zijn Theo en Marja uit Schiedam. Ze zijn daar actief in de Sint Jacobskerk en zetten ook regelmatig stempels in de credentials van pelgrims. Alleen staan er dan meestal nog niet zo heel veel in. Ze zijn onder de indruk van mijn hoeveelheid stempels en willen er graag een foto van. 
In het centrum van dit dorp zijn opvallend veel winkels. Maar ze zijn wel allemaal dicht. Het is dan ook net 13.00 uur geweest. De farmacie gaat om 14.00 uur pas weer open. Aangezien ik toch pas om 16.00 uur in de gite binnen kan, doe ik het nu maar alvast een beetje rustig aan. Ik bestel een koffie en schrijf wat in mijn boekje. Tegen 14.00 uur ga ik op het bankje voor de deur van de farmacie zitten lunchen. Zo dood ik de tijd wat.
De mevrouw van de farmacie heeft inderdaad wel middelen met Arnica Montana. Ze heeft een gel en ze heeft pilletjes. De gel lijkt me prima voor mijn pijnlijke onderbeen en de pilletjes voor de rest van mijn lichaam, dus ik neem ze allebei. Ik smeer mijn been meteen maar in en ga dan verder naar Bouzais.
Tegen half vier loop ik de straat in, waar ze bezig zijn om grote tenten op te zetten. Is het vanavond feest? Ik vraag het aan drie mensen die op straat staan te praten. Nee, dat is pas morgen. Dan is het brocante markt. O jee, hier ook al. Ik wil doorlopen, maar ze houden me tegen, want twee van de drie mensen blijken de hospitaliers te zijn, die net terug komen van een middagwandelingetje. Het zijn Gerd und Gisela, twee Duitse hospitaliers uit de buurt van Würzburg. We drinken samen koffie en wisselen ervaringen uit. De hospitaliers hebben namelijk zelf ook altijd de camino minstens één keer gedaan. 
Gerd is gepensioneerd kok en heeft naar eigen zeggen gewerkt in restaurants met beroemde chefs. Ik geloof hem meteen, want hij kookt heerlijk. Courgettesoep vooraf en dan ratatouille met pasta. Ook nu weer fromage. En dan een zelfgemaakte perzikentaart. Heerlijk!
Wij genieten er met volle teugen van. En wij, dat zijn in dit geval Marie-Claude en ik maar ook twee Franse fietsende pelgrims (60 en 69 jaar oud) die zijn vertrokken uit Vézelay en die ook helemaal naar Santiago gaan. Ze zullen er alleen wel iets eerder aankomen dan ik.  
Ook hier sluit ik de dag weer af met het typen van een blogje. Gerd is gelukkig wat minder streng dan Bernard gisteren. Ik mag zelf weten wanneer ik naar bed ga. Als ik maar stil doe en het licht uitmaak. Dat lukt allebei.
 

https://www.relive.cc/view/1141230025