Dag 48: Sorges - Périgueux

Het ontbijt kan niet voor zeven uur, zegt Cathérine. Niet dat ik niet eerder zou mogen vertrekken, maar om zeven uur gaat de bakker open en die heeft heel lekker brood. En inderdaad, bij het ontbijt krijgen we een supervers rond stokbrood. Gisteren bij het eten vroegen de dames waarover ik mij heb verbaasd bij de Fransen. Ik noemde onder meer het ontbijt, wat alleen uit een beetje brood en jam bestaat, en zeg dat een volwassen man daar natuurlijk geen ochtend op kan wandelen. Bij het ontbijt staat naast mijn bord nu ineens het kaasplankje van gisteravond. Na het ontbijt krijgen we van Catherine allemaal nog een stuk van het overgebleven brood en een groot stuk chocola mee. Wat lief!
Deze dag heb ik voor het eerst helemaal geen last meer van mijn scheenbeen. Bij gebrek aan een arts verklaar ik mijzelf daarom dan maar genezen. Onderweg komen we vandaag bijna geen dorpen tegen, dus alle pauzes zijn gewoon lekker in de berm van het wandelpad. Ik kom door een bos vol met allemaal -volgens mij- prehistorische muurtjes en ik zie ook een informatiebord over prehistorische huisjes, zogenaamde bories. Ik ken die nog van toen ik als klein jongetje met mijn ouders en broertjes op vakantie ging in de Provence. Daar zijn we een keer op een snikhete dag die bories gaan bekijken, terwijl wij natuurlijk liever in het zwembad lagen. Het is me wel bijgebleven, maar volgens mij meer door de hitte dan door de bories.
Even verderop zijn in het bos meer eigentijdse huisjes te zien. Er is namelijk een soort camping van allemaal dezelfde verhuurtenten. Ik gluur er bij een naar binnen en het ziet er erg mooi uit. In ieder geval een prachtige plek om te kamperen.
Cathérine zei vanochtend dat vandaag een redelijk vlakke etappe zou zijn. Dan was ze toch een stukje vergeten dat behoorlijk lang en steil omhoog loopt. En dan ook nog eens langs een relatief drukke en bochtige weg. Dat blijft toch erg uitkijken. Uiteindelijk mag ik weer een stukje door het bos om uiteindelijk uit te komen op de D8, die in een rechte lijn rechtstreeks Périgueux in loopt. Het dreigt te gaan regen en ik voel af en toe al wat druppels. Ik kom langs een overdekt zwembad en overweeg om hier een uurtje te gaan zwemmen en de bui over te laten trekken. Uiteindelijk besluit ik toch maar door te lopen. Ongeveer drie kilometer voor het einde begint het echt door te druppelen en komen de regenhoes en -jas weer tevoorschijn. Ik wordt uiteindelijk niet minder nat dan wanneer ik was gaan zwemmen. Want het regent totdat ik rond half drie aankom in de gîte en daarna ook nog wel een tijdje. Als het weer droog is, wandel ik naar de stad. De gîte is vlakbij de kerk van Saint-Martin, dus daar wil ik eigenlijk wel even gaan kijken. Maar er staat een lijkwagen voor de deur, dus het lijkt me niet helemaal het juiste moment. 
De kathedraal is mooi. Er is nog een kloostergang naast, die je via het winkeltje kunt bereiken. Ik vraag er om een stempel en krijg vervolgens als pelgrim gratis toegang tot de kloostergang, waar normale stervelingen € 1,50 voor moeten betalen. Kijk, zo'n voordeel laat je je toch niet ontgaan, dus ik wandel, voorzien van een Nederlandse uitleg, een rondje door de kloostergangen. Maar eerlijk gezegd heb ik wel genoeg op mijn benen gestaan, dus het is tijd om even op een terras te gaan zitten. 
Op zoek naar een plek voor snel en voedzaam eten loop ik door het oude gedeelte van de stad en dat is erg mooi en gezellig. Ik vind uiteindelijk een plaats waar ik snel een pastamaaltijd kan eten en loop dan terug naar de gîte. Daar maak ik kennis met de Belgische Fabienne en de Franse Corinne. Na het tikken van een blogje ga ik naar mijn slaapkamer, waar ik alleen mag slapen in een kamer met drie bedden. Vannacht dus alleen gesnurk van mezelf. Daar slaap ik meestal wel doorheen. 
 

https://www.relive.cc/view/1162787505