Dag 59: Mont-de-Marsan - Hagetmau

Voor zeven uur zijn we alweer op de weg te vinden. Als je een lampje hebt tenminste, want het is nog hartstikke donker. De dagen worden nu snel korter merk ik. Na het eerste stuk langs de weg ga ik weer de hei op. Ik moet heel erg naar het toilet en van Dick en Anneke heb ik begrepen dat er in Benquet een cafe is waar zij koffie drinken, dus ik hou het nog even op. Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Naast de kerk bij het kerkhof is een prachtig toilethuisje. Op een of andere manier heb ik toch liever zo'n toilet dan te poepen in de vrije natuur.
Verderop is inderdaad het café waar ik met Dick en Anneke koffie drink. Het is weer een heel ander café dan gisteren, modern dit keer. Maar dat past ook wel beter bij het straatbeeld van dit dorp. Alles is keurig aan kant, heggen mooi gesnoeid, geen rommel op straat. Dat is in Frankrijk soms wel anders.
Om in Saint-Sévèr te komen moet ik een steile klim door een bos maken. Maar dan sta ik dan ook meteen in het centrum van het dorp. In de kerk tref ik Fabiënne, de Belgische vrouw die ik in Périgueux heb leren kennen. Ze zit er behoorlijk doorheen. Het lukt haar niet om goed via internet contact te houden met het thuisfront en denkt erover om te stoppen. Ik probeer haar een hart onder de riem te steken en zeg dat het ook bij de camino hoort om dit soort twijfels en problemen te overkomen. Ik weet niet of het geholpen heeft, maar ik hoop dat ze voor zichzelf de juiste keuze maakt.
Op het bankje in de zon tegenover de kerk lunch ik samen met Dick en Anneke, die inmiddels ook de berg hebben bedwongen. In de kerk lag een boek waar je als pelgrim je naam kunt noteren. Voor de stempel verwijzen ze naar het Bureau de Tourisme. Als ik na de lunch die stempel wil gaan halen, blijkt ook dit bureau in de middag een paar uur dicht te zijn. Ik kan maar niet wennen aan die rare Franse openingstijden. Niet echt toerist-vriendelijk.
Voldoende bijgetankt stap ik vol energie verder richting het doel van vandaag: Hagetmau. Of zoals Anneke zegt: Hakmarntouw. Het gaat voorspoedig. Bij de oude spoorwegbrug pauzeer ik nog even om het in Saint-Sévèr gekochte colaatje op te drinken. Ik maak een foto met de zelfontspanner.
Vlak voor Hagetmau kom ik op een rotonde, die volledig geblokkeerd wordt door tractoren. Ook typisch frans: protesteren. Het wordt mij niet duidelijk waartegen nu weer. Ik hoop dat ze het zelf weten. Op alle aanvoerwegen van de rotonde staat inmiddels een kleine file en de mensen daarin laten hun ongenoegen duidelijk blijken door onophoudelijk te claxonneren. De politie staat met de boeren gemoedelijk een praatje te maken midden op de rotonde. Voor mij is het eigenlijk alleen maar handig. Ik kan gewoon dwars over de weg tussen de tractoren door naar de juiste afslag lopen. 
De weg richting Hagetmau loopt omhoog. Het is de hele dag lekker zonnig weer geweest en het is dus mooi helder. Als ik over de top van de heuvel kom, slaat mijn hart over. In de verte zie ik vaag maar onmiskenbaar de Pyreneeën. Wat een waanzinnig gevoel is dat!
Om toegang te krijgen tot de Gîte Municipal moet je je eerst gaan melden aan de balie van het zwembad. Dat ligt op een overigens prachtig sportcomplex helemaal in het zuid-oosten van het dorp. Na het betalen van € 5,50 krijg je dan een code van het slot en moet je het hele dorp weer door naar de gîte. Wie dat bedacht heeft...? 
In de gîte zijn vannacht natuurlijk ook weer Anneke en Dick, en daarnaast nog drie Fransen. Ik ga vanavond met Dick en Anneke lekker uiteten bij de plaatselijke pizzeria. Morgenavond zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we in dezelfde gite overnachten. Want ik ga overmorgen van Orthez meteen een lange dag door naar Saint-Palais. Zij doen dat in twee etappes en gaan vanaf Saint-Palais naar het westen om via Irun op de Camino Norte te komen. Vanavond dus alvast een soort van afscheidsmaal. Het is een lekkere pizza. Daar kunnen we morgen weer even op vooruit.
 

https://www.relive.cc/view/1180542384