Dag 74: Burgos - Hontanas

27 september 2017 - Hontanas, Spanje


In deze grote albergue gaan de lichten automatisch om 6.00 uur aan. Niet iedereen komt hierdoor automatisch in actie, maar ik inmiddels wel. Ik poets mjn tanden en pak mijn spullen in. Dan ga ik naar de overkant voor het ontijt. Op het terras neem ik afscheid van Maria waarmee ik gisteren nog gezellig chinees heb gegeten. Zij gaat naar huis, want haar kind van 3 heeft gezegd dat ze naar huis moet komen. Gelukkig krijg ik dat soort geluiden niet van mijn kinderen. Als ik de stad uit wandel bel ik wel even met Rianne. Ze heeft eigenlijk geen tijd om te bellen, want ze is aan het wandelen. Als ik haar aan de telefoon heb loop ik door het laantje dat ik herken als het laantje waar Tom Avery (in "The Way") zijn rugzak terugkrijgt van de zigeunerjongen. 
Ze zeggen dat na Burgos de meseta begint. Ik ben benieuwd wanneer. Als ik de stad uit ben gaat de route eerst door een gebied met veel wegen. Ik luister muziek van George Michael. Als ik zo alleen wandel gaan mijn gedachten alle kanten op. Ik weet nog dat ik getriggerd werd omdat er een zin van een lied van hem door mijn hoofd schoot, maar ik weet niet eens meer welke. 
Langzaam wordt het landschap steeds leger. Om half drie loop ik Hontanas binnen. Ik weet nog niet of ik hier blijf of dat ik nog doorga naar Castrojeriz. Ik word aangesproken door een vrolijke man die zegt dat hij de beste paëlla van de camino maakt. Ja, dat zeggen er zoveel denk ik. Op zijn terras zie ik Amy zitten. John loopt er te praten met alles en iedereen. Nog voordat ik het eerste halveliterglas bier voor mijn neus heb, heb ik eigenlijk al besloten: ik blijf hier vannacht. 
Jelle is hier ook en de Zwitserse Mark, die redelijk Nederlands spreekt omdat zijn moeder Nederlandse is. Jelle wil eigenlijk een keer een nacht een eigen kamer omdat hij erg slecht slaapt in de slaapzalen. Hij heeft hiervoor echter niet genoeg geld en er is hier geen geldautomaat. Van John krijgt hij 20 euro, zodat hij die kamer kan nemen. Manuel de paëllaman verhuurt deze kamer. Het is een kamer met drie eenpersoonsbedden. Voor € 10 extra mag ik er ook slapen. Maar alleen als ik niet snurk, zegt Jelle. Volgens mij valt dat mee, dus ik slaap vannacht ook rustig.
Op het terras ontmoet ik ook nog de Nederlandse Tanja, die in een rustig tempo een stuk van de camino loopt. 
De paella van Manuel is inderdaad erg lekker. Volgens het papier is het paëlla 4169. Ik denk dat het papier er al een tijdje hing. En nog wel een tijdje zal hangen. Aan het einde van de maaltijd gaat Manuel op een stoel zitten en vertelt een tranentrekkend verhaal over hoe hij zijn Bulgaarse vrouw op de camino heeft ontmoet. Het is net té. Vervolgens zingt hij nog een lied waarbij hij zichzelf met handgeklap begeleidt. Hij krijgt een groot applaus.
Na het eten gaat het feest op het terras buiten verder. Een fles huiswijn bij de bar aan de overkant kost € 2,50, dus die worden in groten getale aangerukt. Pas als de bar dicht is gaan Jelle en ik naar onze "eigen" slaapkamer. Ik hoop maar dat ik inderdaad niet snurk.
 

https://www.relive.cc/view/1204078240

Foto’s

1 Reactie

  1. Tanya:
    28 september 2017
    Ik dacht ik ga die verhalen van Martijn eens even lezen, maar je maakt een ander soort verslag begrijp ik. Anyway, vond het mooi je gisteren te mogen ontmoeten. Heb volgende week een geweldige anniversary. Buen Camino Martino!