Dag 2: Vessem - Postel
Als ik aan het ontbijt verschijn bij Wim en Edith blijkt de laatste jarig te zijn. We maken er een gezellig verjaardagsontbijt van. Edith leest nog een stichtelijk woord voor uit een boek en ik krijg van haar en Wim een steentje mee. Wat een warmte allemaal!
Toen ik 's ochtends wakker werd kletterde de regen op het dakraam maar tegen het vertrek is het droog. Ik maak nog een foto van de wegwijzer die zegt dat Santiago nog 2400 km is (om de moed erin te houden). Die kilometerbordjes moet je overigens met een korreltje zout nemen, blijkt later deze dag.
De tocht begint langs de Kleine Beerze. Het is prachtig met de fluitende vogeltjes en al dat groen. Het enige nadeel van de regen van vannacht is dat het gras nog nat is. En de eerste kilometers tot Duizel gaan vrijwel alleen over graspaden met gras van een centimeter of tien hoog. In no time zijn mij schoen en sokken doorweekt, maar ik besluit maar gewoon door te lopen. In Duizel zal wel een terras zijn waar ik onder het genot van een kopje koffie mijn schoenen wat kan drogen en droge sokken aan kan trekken. Het extra rondje door het centrum van Duizel had ik mij kunnen besparen. Uit navraag bij een local blijkt dat er hier geen winkel is, en geen bakker. De enige kans om iets van brood te kunnen kopen is bij Restaria Reintje. Maar die blijkt pas om 11.00 uur open te gaan. Gelukkig staat het terras wel uit, dus ik kan toch even zitten en spreek mijn eigen noodrantsoenen aan.
Na een prachtige wandeling over de Cartierheide kom ik na 17,4 km de eerste horecagelegenheid tegen die open is. Hoewel ik net daarvoor had gerust, besluit ik om een kop koffie en een tosti te bestellen.
Om 15.00 uur verlaat ik Nederland. Hopelijk tot over drie maanden!
Op het fietspad richting Postel wordt in ingehaald door een vrolijke man met een grijze sik die in het voorbijgaan vraagt: "Naar Compostela?!". Ik roep ja, waarop hij weer zegt: "dan kom je zo bij mij!". Als ik later aanbel bij de abdij komt dezelfde man de deur opendoen. Grappig!
Voordag ik naar de abdij ga drink ik eerst een Postel Abdijbier op het terras voor. Ik ben redelijk op tijd in de abdij, maar de gastenpater blijkt nog niet aanwezig dus ik moet even wachten. Pas vlak voor half zes komt hij binnen en krijg ik mijn kamer toegewezen. Maar ik had eerder deze middag om half zes afgesproken bij het restaurant tegenover de abdij. Met Ton en Karin Adriaans, een accountant uit het nabije Reusel en zijn vrouw, waar ik regelmatig op kantoor te vinden ben. Ik besluit toch maar even te douchen voordat ik aan tafel schuif. Daar blijkt ook zijn compagnon Wil Vosters en zijn vrouw Annemarie aan te schuiven. Super gezellig! Ton gaat in oktober in een paar dagen op de fiets van Porto naar Santiago en het zou zomaar kunnen dat we daar ongeveer tegelijk aankomen.
Terug in mijn kamer blijk ik uitzicht te hebben op de klokketoren, met carillon, dat om het kwartier slaat. Ik vraag mij af of dat de hele nacht doorgaat, maar ik kan inmiddels vertellen dat om 21.00 uur de laatste keer was. Morgen verder richting Balen-Hulsen, maar een overnachtingsplek is nog niet geregeld.
