Dag 43: Les Billanges - Saint-Léonard-de-Noblat
27 augustus 2017 - Saint-Léonard-de-Noblat, Frankrijk
Om 6 uur gaat de wekker. Ik zet meteen de koffie aan die Francoise gisteren al voor me heeft klaargezet. Ik mag alles uit de kastjes halen voor het ontbijt. Er is natuurlijk jam, een toaster, lekker brood en honing. In mijn hoofd begint Boudewijn de Groot te zingen. Ik zoek het nummer in Spotify en zing het luidkeels mee.
Het is zondagmorgen en het is prachtig weer. Wanneer je ook loopt, altijd staan de koeien je een beetje ongeïnteresseerd aan te staren. Ik vraag mij af of koeien ook slapen 's nachts. En gaan ze dan ook liggen? Of slapen ze staand? Vragen over de natuur, op zondagmorgen, dat is Vroege Vogels. Ik download een app waarmee ik de Nederlandse radiozenders kan streamen en zet Vroege Vogels op. Het gaat over sprinkhanen, en over het al dan niet maaien van de bermen, en over de vroege herfst dit jaar. Allemaal dingen die ik in de afgelopen weken in overvloed heb gezien en waar ik me over heb verbaasd. Ik weet nu dat het krekelgeluid dat ik vaak hoor als ik langs weilanden loop eigenlijk sprinkhanen zijn. En dat sommige soorten geluid maken met hun poten, en andere met hun vleugels. Wat is de natuur toch mooi!
Ik kom bij de brug over Le Taurion. Ik maak er prachtige foto's met de spiegeling van het water.
Rond half tien loop ik Le Châtenet-en-Dognon in. Ik vraag de eerste man die ik tegenkom of er hier ook een bakker is. Ik heb geluk, hij is nog open ook. Waarschijnlijk een van de weinige in de omgeving, want om de haverklap stoppen er auto's die met draaiende motor voor de deur parkeren om binnen brood te gaan kopen.
Verderop heb ik een keuzemomentje. Neem ik een verkorte route die langs de Foyer Jean XXIII (Johannes de 23ste) loopt, of volg ik de GR 654. Ik kies voor het laatste omdat ik vandaag niet zo heel ver hoef. Toch heb ik het de laatste kilometers ook deze dag weer zwaar door de warmte: ruim 30 graden in de schaduw.
Ik zie vandaag veel kippen en veel Renault 4's. En dan ook heel klassieke exemplaren. Ik heb steeds een associatie met Smit Tak. Er zullen niet veel volgers zijn die dat begrijpen, maar dat laat ik maar zo. Natuurlijk valt het me pas bij de derde op dat ik er zoveel zie. En dan heb ik daar dus geen foto's van gemaakt. Afijn, de laatste oude auto's die in een tuin groeien zet ik dan maar wel even op de foto.
Rond half een ben ik al in Saint-Leonard. De gîte is recht tegenover de kerk en gelukkig is er een papier met telefoonnummers voor mensen die er op zondag in willen. Ik bel het nummer en krijg de code van het deurslot. Het is een ruim opgezette gîte met verschillende kamers, een wasmachine, een droger en een voorraadkast met van alles en nog wat erin. Ik was mijn kleren, maar dat is zo weinig in de trommel dat ik er ook het beddengoed van de bedden die afgelopen nacht beslapen zijn maar mee was. Ik wil de droger niet laten draaien als ik de stad in ga, dus lees ik eerst maar eens rustig op de bank mijn boek uit. Daarna zet ik de droger uit en ga de stad in. Op zondagmiddag is er in het centrum werkelijk niets open. Ook geen horeca. Pas aan de stadsring vind ik een Bar/tabac die wel open is. Onder het genot van een biertje facetime ik met de "heren van de dames die naar paleis Het Loo zijn" en met de vrienden van de Ovale Tafel die bijeen zijn voor de jaarlijkse barbecue aan de Camino de Santiago in Haaren althans Esch. Supergezellig om daar allemaal ook even bij te zijn. Er worden mij ondanks de grote afstand verschillende biertjes aangeboden.
Ondertussen is ook Arno hier binnen komen lopen. Ik vertel dat we hem gisteren gemist hebben. Hij heeft blijkbaar toch de historische route genomen en is in Châtelus blijven slapen. Afijn, het is goed te weten dat hij nog leeft en dat het goed met hem gaat.
Terug in de gîte warm ik toch alsnog de couscous met kip maar op die ik eigenlijk gisteren wilde eten. Met een komkommer/tomatensalade smaakt het nog prima, ondanks de gebrekkige koeling.
En zo kwam dus alles toch nog goed.
