Dag 8: Noville-sur-Mehaigne - Namen
Ik sla het gastenboek open om er iets in te schrijven en op bladzijde 1: iemand uit Sint-Michielsgestel! Rein Klaase is hier een paar jaar geleden als eerste bezoeker in deze kamer geweest. Ik ken hem niet, maar hij woont ongeveer 400 meter van mijn huis. Het voelt ineens weer dichtbij.
Manu zorgt voor het ontbijt. Anne ligt nog lekker te slapen. Gebakken eitjes van de kippen van Gros en Grosse, zelfgebakken brood, zelfgemaakte jam, zelfgezette koffie, heerlijk allemaal. Als ik tegen negen uur wil vertrekken luiden de klokken van de kerk aan de overkant. Het is zondag. Ik krijg van Manu nog uitleg over de route en over de beste manier om door Namen te lopen. Nog een foto voor de voordeur en dan vertrek ik.
Ik zie nog juist de laatste mensen de kerk binnenschuiven en ik denk ach, waarom niet. Laten we deze zondagochtend beginnen met een eucharistieviering in het Frans. Bij de vredewens loopt iedereen kriskras door de kerk om vooral iedereen de hand geschud te hebben. Ik word niet overgeslagen. De priester is een prachtige afrikaanse man, die met een iPad de muziek opzet en zelf het hardste meezingt. Tijdens de communie moet ik, geheel in stijl voor deze tocht, denken aan "Jacob" van Robert Long. Tijdens de communie werd namelijk niet alleen de hostie uitgereikt. Nee, hij deed er geen schaal met dipsaus bij, maar we mochten wel allemaal de hostie dippen in de miswijn. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Na de mis komen veel parochianen naar me toe om me succes te wensen. En als ik weer aan het lopen ben word ik ingehaald door een claxonnerende auto van de priester met zijn arm breed zwaaiend uit het raam. Wat een mooi begin van deze zondagmorgen!
In Eghezée is het op zondagochtend markt. Het is er drukker dan in de kerk. Ik loop over de markt en koop een worst, een appel en in de supermarkt die ook open is een brood en een camembert. Ook hier word ik door twee dames afzonderlijk aangesproken. Ze hebben een gouden jacobsschelp aan een kettinkje en ze zijn allebei jaloers.
Hier gaat ook weer de oude spoorbaan verder, dus ik kan weer kilometers vreten. Na 10 kilometer neem ik een pauze. Het is fris, bewolkt en winderig. Als ik weer verder loop begint het te regenen en ik loop een behoorlijk stuk met de regenjas aan. Later klaart het weer op en kan die terug in de tas.
In Namen loop ik de door Manu geadviseerde route. Ik bekijk de kathedraal en de prachtige Jezuïtenkerk met marmeren pilaren en werkelijk prachtig houtsnijwerk-biechtstoelen. Ik wandel door het centrum en ondanks het twijfelachtige weer koop ik een ijsje bij de "Australian". Via de citadel met zijn prachtige uitzicht loop ik - weer in de regen - richting de jeugdherberg. Ik kom een routeaanduiding voor de camino tegen op een bord 'verboden voor wandelaars'. Wie bedenkt zoiets?
In de jeugdherberg krijg ik een bed toegewezen in een kamer waar al drie mannen liggen te slapen. Na een douche besluit ik naar de bar te gaan om met een biertje aan mijn blog te werken. Ik ontmoet Dick en Anneke, die al eerder naar Santiago zijn gelopen en die nu een heel eind die kant op gaan, maar vanaf Leon de Via de la Plata gaan lopen naar Sevilla. Sjezus, wat een eind... Die zal ik dus vast nog wel eens vaker tegenkomen de komende tijd.
Ik eet een bord spaghetti en kijk naar de huldiging van de Tour de France. Daarna praat ik nog gezellig bij met Wouter uit Nederland, die op de fiets naar de Provence onderweg is, en Tryggva, een geboren en getogen Vlaming, hoewel zijn naam anders doet vermoeden, en die nog een stukje camino moet inhalen tussen Luik en Givet. Dat is wel het leuke van zo'n jeugdherberg: je komt een hoop gelijkgestemden tegen. Morgen gaan we naar de abdij van Leffe!
