Dag 1: Sint-Michielsgestel - Vessem
16 juli 2017 - Vessem, Nederland
En ineens is het dan zover. Weken, maanden, eigenlijk jaren heb ik hier naartoe geleefd en dan loop je ineens met je rugzak richting Santiago de Compostela. Het blijft een bijzonder idee en het zal nog wel even duren voor ik daar echt aan gewend ben.
Het afscheid is niet bepaald in stilte verlopen. Rianne had mij verzekerd dat ik mij daar in ieder geval geen zorgen over hoefde maken. Nou, dat heb ik geweten! Een enorme club mensen stond om 8.30 uur op zondagochtend bij ons in de keuken voor een stevig ontbijt. Bram bakte de eitjes. Hulptroepen waren ingeschakeld voor enorme sloten koffie. Volgens mij was er zoveel eten dat er nog steeds over is als ik weer terugkom. Maar een goed ontbijt was ook nodig, want een groot deel van deze mensen zou het eerste uur met mij meelopen om mij uitgeleide te doen.
Velen hadden kleine kadootjes bij zich, die op zichzelf allemaal niet zoveel gewicht hadden, maar als je het bij elkaar telt kom je denk toch op een aardige som. Maar het zijn stuk voor stuk lieve, inspirerende dingen die ik met veel plezier ruim 2500 km met mij meetors.
Bij de Oude Ketting in Boxtel vindt een aantal van de uitgeleiders het wel welletjes. Bovendien moeten ze ook nog een uur (of meer) terug. Dus dat is dan toch de plek om definitief afscheid te nemen. Van de meesten, want Rianne, Bram en Janneke zie ik vanavond weer in Vessem voor een intiem afscheid in gezinskring.
De eerste kilometers alleen gaan door de bebouwde kom van Boxtel, maar al snel daarna loop ik langs de Beerze, die ik de hele dag bij tijd en wijle weer terug zie. Op het punt waar mijn route gelijk gaat lopen met de LAW route Het Pelgrimspad zitten twee dames een broodje te eten. Een van hen is nog dit voorjaar op de Camino Frances in Spanje geweest.
Verderop, bij Spoordonk, zit ik op mijn beurt een broodje te eten als een vrouw mij aanspreekt die toevallig net vorige week (!) uit Santiago is teruggekomen. Leuk om na een paar uur al ervaringen te kunnen delen.
Het officiele Pelgrimspad loopt via Middelbeers, maar om de eerste dag niet al te gek te maken snijd ik af via Oostelbeers en zo kom ik om 16.36 uur aan bij de Pelgrimshoeve. Ik word enthousiast ontvangen door Wim en Edith, de vrijwilligers van dienst, en al snel zit ik aan een colaatje op het terras. Meteen op dat moment komen er twee bekenden aangefietst: Kees en Dinie wonen in het nabij Oerle en willen mij op de eerste dag ook nog even een hart onder de riem komen steken. Wat leuk is dat!
Na de douche zijn Rianne, Bram en Janneke gearriveerd en komt ook broeder Fons langs voor de "wegzending". Hij vertelt eerst het verhaal hoe de Pelgrimshoeve en de Jacobushoeve zijn ontstaan. En daarna volgt een indrukwekkende ceremonie.
De Gouden Leeuw is een restaurant om de hoek bij de Pelgrimshoeve waar wij eerder ook al wel eens hebben gegeten na een cache-avontuur met Anja en Jan. We hebben gereserveerd, maar dat was niet echt nodig geweest. Het is er niet zo druk, maar aan de kwaliteit van het eten kan het niet liggen. We eten er heel gezellig met zijn vieren en genieten daar erg van; mogelijk is de volgende keer dat dat kan pas met Kerstmis.
Tegen tienen nemen we dan toch echt afscheid. Bij terugkeer in de Pelgrimshoeve is het meteen bedtijd. Morgen gaan we naar de abdij van Postel.
Succes verder.