Dag 29: Le Chemin - Guipy
13 augustus 2017 - Guipy, Frankrijk
Op verzoek van Noel en mij is het ontbijt vandaag om 8.00 uur. Eerst zitten Noel en ik alleen in de gezellige Franse woonkeuken met Nederlandse details. Later schuift ook Henny nog aan voor een praatje. Het afscheid is hartelijk. In het Livre d'Or (gastenboek) schrijf ik dat mijn verblijf daar voelde als een aflevering van Villa Felderhof. Mooie herinneringen zijn hier geboren.
Wederom passeer ik zo'n gebouw met een gat in het dak, maar dan weer een ander ontwerp. Gelukkig zijn er onder de lezers classici (en een enkele oud-beekvlieter die in de eerste heel goed heeft opgelet, hè Bart!) die weten te vertellen dat het een Romeinse methode is om regenwater op te vangen. Het werd naar ik begrijp gebruikt om te wassen. Nu zou ik dat niet meer aanraden, want als je die van vandaag als wasplaats zou gebruiken springen aan de waslijn de kikkers en de vissen uit je onderbroek.
Ik vertrek in de miezer, maar al snel wordt het droog. Na een kilometer of tien ben ik in Corbigny, waar dit weekend juist de jaarlijkse brocante markt is. Henny had me al gewaarschuwd dat het een van de grootste van Frankrijk is, misschien wel Europa. Hier kunnen de Halderse Feesten nog een puntje aan zuigen.
Als ik het dorp binnenloop zie ik de gehuurde bus van het Bach Ensemble voor mij wegrijden. Voorin herken ik de paukeniste, die in Vezelay bij ons haar neus kwam poederen. Ik zwaai en ze herkent me. Het is maar goed dat de concerten achter de rug zijn want ze zwaait zo enthousiast met haar arm uit het raam terug dat ze er hoogst waarschijnlijk een blessure aan over heeft gehouden.
Net als ik door Corbigny loop begint het te regenen. Een goede reden om een café binnen te vluchten en koffie te bestellen. Het is een echt Frans caféetje. De mannetjes aan bar zitten al aan het bier (net als in Halder) en zelfs de hondjes hebben er plezier. Er lopen twee pekineesjes rond op zes pootjes. Ik ben helaas niet snel genoeg om een foto te maken. Dan maar weer verder.
Net voorbij Corbigny stuur ik een whatsapp naar Marian en Pierre, die op de camping in het volgende dorp zitten. Kunnen ze alvast de koffie aanzetten. Ik loop eerst nog door Chitry-les-Mines, waar ik allerlei verwijzingen zie naar Jules Renard. Blijkbaar een beroemd Frans schrijver van eind 19e eeuw. Ik had er nog nooit van gehoord.
Pierre loopt me tegemoet, maar het valt nog niet mee om tegen de route in te lopen, want in tegenstelling tot de meeste langeafstandswandelroutes staan de aanduidingen van de camino natuurlijk maar een kant op. Opeens hoor ik hem roepen en komt hij uit een andere richting gerend. We drinken gezellig koffie op de camping en ik vertel natuurlijk van mijn belevenissen in de gîte van afgelopen dag.
Als we van de camping af lopen zie ik in een flits een Toyota Prius met Nederlands kenteken langs rijden. Ik zeg tegen Pierre: dat was Rianne. Ik bel haar op en inderdaad, ze is zojuist langs de camping in Chamot gereden. Ze draait om en niet veel later ontmoeten we elkaar na een maand eindelijk weer. Na een kort samenzijn worden we toch weer van elkaar gescheiden, want met de auto is het nog ruim 3 kilometer naar 'onze' camping in Guipy, terwijl mijn wandelroute nog ongeveer 7 kilometer is. De korte route is langs een redelijk drukke weg, dus ik loop toch maar braaf de langere route van het boekje, zij het in een iets hoger tempo dan de rest van de tocht.
Onderweg krijg ik al een foto van een glas Leffe Blond (dat verhoogt ook de snelheid) en als ik aankom op de camping heeft Rianne de tent al bijna helemaal zelf opgezet. Het kost nog wat moeite om de koelkast aan de stroom te krijgen, maar met behulp van campingbaas Menno lukt het. We drinken biertjes in de bar, waar je zelf mag tappen en je de opgedronken biertjes zelf moet turven in een schrift. Kom daar nog maar eens om in Nederland.
Frank woont feitelijk bijna permanent op de camping en bakt samen met Menno vanavond pizza's. Het is een heerlijk sfeertje met de andere campinggasten Frans en zijn vrouw (ben de naam helaas vergeten, sorry!) uit Oosterbeek, Annick uit Utrecht, Ed de Amsterdamse Eindhovenaar (of andersom) en alle anderen. Frank maakte nog een vuurtje voor de marshmallows van de kinderen en zo bleef het nog lang onrustig onder de heldere sterrenhemel op de camping bij Guipy.
's Avonds krijg ik nog een appje van Marian: "Raad eens wie er hier op de camping overnacht? Noel Braun!" Ze hebben er naar ik heb begrepen ook een mooie avond mee beleefd.
