Dag 47: La Coquille - Sorges
31 augustus 2017 - Sorges, Frankrijk
Heel stilletjes sluip ik om zes uur mijn bed uit. Hopelijk zonder de twee Nederlandse dames Lysandra en Wanda wakker te maken neem ik mijn laatste spulletjes mee naar de keuken. Daar staat mijn rugzak al klaar. Ik zet koffie en eet het ontbijt dat Jacqueline gisteren al heeft klaargezet. Om 7.00 uur loop ik alweer buiten, want ik heb vandaag een lange etappe gepland van een kleine 40 kilometer. Eerst even het dorp in voor de bakker en dan snel weer op de pelgrimsroute. De route loopt hier veel gelijk met de GR, dus dan is het meestal wel mooi. Om een uur of elf kom ik aan in Thiviers, waar weer een kerk is met een Mariabeeld. Daar brandt dus nu ook een kaarsje. Op het terras check ik de e-mail onder het genot van twee kopjes koffie. Bij het afrekenen blijkt de ober Nederlands te zijn. Ik hoop in dit plaatsje ook een winkel te vinden om wat eerste levensbehoeften in te slaan, maar helaas. Bij een Presse/tabac koop ik wel wat repen als noodrantsoen.
We komen hier in de streek van de Dordogne. Verder richting het zuiden hebben veel Nederlanders een vakantiehuis. Hier in deze omgeving zijn het vooral Britten. Wat vooral opvalt is het grote aantal auto's met een Franse kentekenplaat, maar met het stuur aan de rechterkant. In het begin schrok ik daar wel eens van, want als ik aan de kant van de weg loop probeer ik eigenlijk altijd oogcontact te maken met de bestuurder van de auto. Zodat ik zeker weet dat ze me hebben gezien. Maar dan komt er ineens zo'n auto zonder bestuurder op je af. Je zou voor minder de berm in springen.
Vanaf Thiviers begint de tweede helft. Rond half vijf kom ik aan in Sorges, de etappeplaats van vandaag. Ook hier loop ik eerst even de kerk in. Wat prachtig is die! Het is een hoofzakelijk romaanse kerk met een relatief moderne inrichting. Het glas in lood is modern, maar ook het altaar is modern vormgegeven. En heel smaakvol. De staties van de kruisweg zijn in brons gegoten. Echt heel erg de moeite waard. Ik kijk er mijn ogen uit.
Ik had eerder vandaag het antwoordapparaat van de gîte ingesproken, maar mijn komst is niettemin een verrassing. Blijkbaar had Cathérine, de hospitalière van dienst, het apparaat niet meer afgeluisterd. Er zijn nog twee andere pelgrims: twee Franse dames.
Tijdens het eten blijkt dat Cathérine veel affiniteit heeft met het boeddhisme. Ze is hiervoor ook veel in Azië geweest en kent belangrijke boeddhistische meesters. Als ik haar vraag of ze de Dalai Lama wel eens heeft ontmoet vertelt ze dat hij drie weken bij haar heeft gelogeerd in de tijd dat ze nog in Monaco woonde. De discussie in het Frans tussen de drie vrouwen over de overeenkomsten en de verschillen tussen het christendom en het boeddhisme kan ik grotendeels wel volgen, maar soms ontgaat het me. Een bijzondere vrouw met een bijzonder verhaal. En ze heeft ook bijzonder lekker gekookt.
Op een gegeven moment heb ik wel genoeg gehoord en maak ik toespelingen op een voetbalwedstrijd die vanavond gespeeld wordt. Nederland speelt tegen Frankrijk een kwalificatiewedstrijd voor het WK. Cathérine blijkt ook hierin zeer geïnteresseerd en ze biedt aan om samen met mij te gaan kijken in het plaatselijke restaurant. Ik mag alvast gaan kijken naar de eerste helft terwijl de dames de afwas doen. Kijk, dat is nog eens een mooie traditionele taakverdeling.
Als ik binnenkom bij het restaurant wordt ik vriendelijk ontvangen. Voetbal kijken? Natuurlijk, daar is de televisie. "Speelt Frankrijk? Tegen wie? Tegen Nederland? O, ik geloof dat de televisie kapot is." Als de barman na de 1-0 van Griezmann komt vragen hoeveel het is zeg ik dat de televisie het inderdaad niet helemaal goed doet. De tweede helft komt Catherine mee kijken. Helaas verliezen "we" met 4-0. Als enige Nederlander in een restaurant vol Fransen word zelfs ik dan heel rustig. Stilletjes lopen we terug naar de gîte waar de andere dames al in diepe rust zijn.
Bon voyage et buen camino!