Dag 52: Pomport - Sainte-Foy-la-Grande

De gîte heeft 2 bedden. Een smal tweepersoons bed op de verdieping en een bank die kan worden omgetoverd tot een bed op de begane grond. Jeanette heeft me gevraagd om het bed beneden te gebruiken en dat is prima bevallen. Ik heb heerlijk geslapen. En ik heb ook totaal geen haast om te vertrekken. Het einddoel van vandaag is Sainte-Foy-la-Grande. Dat is 'maar' ruim 20 kilometer, maar de volgende overnachtingsmogelijkheid is ruim 13 kilometer verder. Dat vind ik voor nu wat te veel, dus ik hoef vandaag niet zo ver.
Als ik net naar buiten wil gaan staat Dick al voor de deur. Of ik de machine al heb gezien? Er blijkt een enorme machine door de wijngaard te rijden die de druiven oogst. Het apparaat rijdt langs de struiken en schudt hard aan de plant en zuigt blijkbaar tegelijkertijd de druiven op. De steeltjes blijven achter op de druivenstokken en de druiven zijn weg. Niet alle druivensoorten worden op deze manier geoogst, maar wel veel. Het is lekker snel en natuurlijk  veel minder bewerkelijk dan met de hand. Later vandaag zie ik nog zo'n machine rijden en maak ik foto's van de druivenplanten voor en na de machine.
In Saussignac staan naast de kerk een mooi beeld van een pelgrim en picknicktafels voor een second breakfast. De telefooncel heeft er een nieuwe bestemming gekregen: hij is volgezet met boeken, die je gewoon mee mag nemen. Het zijn bijna alleen maar Franse boeken en het enige Engelse boek dat ik eventueel wel zou willen lezen is veel te zwaar. 
In de loop van de middag loop Sainte-Foy-la-Grande in. De Rue Victor Hugo is kleurig versierd met slingers en paraplu's. Het is een levendig stadje. In de kerk staat een heel mooi beeldje van Sint-Jacob als pelgrim. Ik maak er een foto van. 
Achter de mairie vind ik een café waar ik een biertje drink. Via de mail zoek ik contact met Dick en Anneke die vandaag waarschijnlijk ook ongeveer hier zullen uitkomen. Ik heb hen in Vézelay voor het laatst gezien en zij hebben een heel andere route gelopen dan ik, dus het is wel heel toevallig dat we weer zo dicht bij elkaar in de buurt zitten. 
In de mairie krijg ik geen stempel. Ze verwijzen me naar de Tourist Information. Ik heb gereserveerd bij de plaatselijke gîte bij het ziekenhuis en bij de information weten ze precies te vertellen waar ik me moet melden. De mevrouw bij de receptie zegt meteen: "Ah, vous êtes Martin?" en belt een vrijwilliger. Ik word verwezen naar een straat verderop op nummer 22. Daar wacht ik buiten op een bankje. Op de deur hangt een papier van de daklozenopvang, maar ook een pelgrimsteken. Ach, misschien ben ik als pelgrim op mijn manier tijdelijk ook wel een beetje dakloos. Niet veel later komt de vrijwilliger. Hij heeft waarschijnlijk parkinson, want hij trilt zo dat hij bijna niet eens de sleutel in het slot krijgt. En later blijkt dat hij nog drie sloten meer te gaan heeft. Dat duurt dus even. Ik betaal 5 euro en krijg een stempel en een schoon laken mee. Ik krijg een klein kamertje met een bed, een tafel en een kast. Het is allemaal gedateerd, maar schoon, en de matras is prima. Da's al heel wat!
Beneden maak ik kennis met Jean-Luc en zijn hond Eva. Jean-Luc mag hier tijdelijk even wonen, begrijp ik later van hem. Het is een leuke man met een lieve hond. Hij heeft het gewoon net iets minder getroffen in zijn leven, waarschijnlijk. Ik besef eens te meer hoe goed ik het heb.
Als de vrijwilliger weg is zie ik een reactie van Dick in de mail. Zij zitten in een prachtige gîte in Port-Sainte-Foy, net aan de andere kant van de Dordogne. Heel even overweeg ik om met al mijn spullen te verhuizen, maar ik besluit te blijven. Wel loop ik alvast die kant op om te kijken waar ik ze zou kunnen ontmoeten. Ik zie een InterMarché en besluit daar maar eens wat inkopen te gaan doen. Als ik Dick probeer te bellen om iets af te spreken komen ze net de winkel binnen. Wat leuk om elkaar weer te ontmoeten. Anneke en Dick vragen of ik met hen mee wil eten en natuurlijk wil ik dat. Ik koop een fles wijn en doe wat andere inkopen. Hun gîte is inderdaad wel erg mooi. We hebben veel bij te praten en de avond vliegt om. Als ik terugloop naar mijn daklozenopvang bel ik met Rianne. Tevreden ga ik slapen. Morgen ga ik naar Saint-Ferme, een kleine 30 kilometer verderop.
 

https://www.relive.cc/view/1169339546