Dag 65: Zabaldika - Puente la Reina

Op de slaapzaal staan twee stapelbedden en een stuk of tien gewone bedden. Ik slaap in het op een na achterste gewone bed. Naast mij ligt een man die in het begin van de nacht behoorlijk lag te snurken. Later gelukkig niet meer... of in ieder geval heb ik het niet meer gemerkt. Zonder wekker word ik om half zeven wakker. 
Piet Bambergen maakt de hele tijd foto's. Van het ontbijt, van ons wachtend in de hal en ook bij ons vertrek. De albergue is 'donativo'. Dat betekent dat je betaalt wat je het waard vindt, of wat je kunt missen. Ik betaal € 20 voor het bed, het avondeten en het ontbijt. Het eerste stukje loop ik samen met Albert en Mathilda uit Ingolstadt in Duitsland, en met Che en Tsang uit Zuid-Korea. Het regent en volgens de buienradar duurt het nog wel even voor de bui is overgetrokken. Tsang loopt nog steeds op zijn prachtig witte sportschoenen. Even verder is het keuzemoment om verder te lopen langs de rivier of over de berg. Ik volg Albert en Mathilda naar de rivier en de Koreanen kiezen voor de berg. Of dat met die regen en met dat schoeisel de verstandigste keuze is waag ik te betwijfelen, maar goed. Ieder zijn camino.
Langs het pad bij de rivier staan notenbomen. Een man met een blauw caminotasje is noten aan het rapen. Hij wandelt een stukje met me mee en vertelt enthousiast over zijn eigen camino. Hij laat foto's zien dat hij op een been op kilometerpaal 0 in Finisterra staat. "Poco loco", zegt hij zelf. We komen bij de volgende groep bomen en hij neemt afscheid: "El camino es mágico! Buen Camino!"
Tegen half tien kom ik aan bij de kathedraal van Pamplona. Het loket waar ze de toegangskaarten verkopen (jazeker, in een kerk!) is gesloten, maar de deur naar de kathedraal kan ik open duwen. Er lopen meer pelgrims rond, dus ik maak mijn gebruikelijke rondje langs alle kapellen. Er zitten behoorlijk wat mensen in de kerkbanken en inderdaad: om half tien begint de mis. Ik besluit te gaan zitten, net als Albert en Mathilda. De mis is bijna helemaal in het latijn en het merendeel speelt zich af achter tralies. Bijzonder om mee te beleven. 
Missa est, maar de hosti vult niet genoeg, dus na de mis zoek ik een koffiebarretje op voor een koffie en pintxos. Daarna loop ik verder door Pamplona. Wederom een machtig gevoel om hier te voet naartoe gekomen te zijn. Albert wijst me op de rode bordjes aan de muur die aangeven dat daar de stieren doorheen lopen. Pamplona staat natuurlijk bekend om het rennen met de stieren. Ik heb gehoord dat ze aanstaande vrijdag een kleine variant van het stierenrennen hebben voor de plaatselijke bevolking. Gelukkig maar dat ik er met mijn rugzak niet vooruit hoef te rennen.
Net buiten Pamplona haal ik Stieg uit Zweden in. We lopen samen een stukje op. In Cizur Menor besluit ik op een bankje een broodje te eten. Ik merk tot mijn schrik dat ik mijn zakmes, dat ik van mijn vader heb geleend, niet meer bij me heb. Dat heb ik gisteren aan Piet Bambergen uitgeleend om de biertjes open te maken, maar ik heb het niet teruggekregen. Ik heb er een tijd een slecht gevoel van. Totdat ik besluit dat ik het mes gevoelsmatig maar moet toevoegen aan de 'donativo'. Nu lijkt het ineens minder erg. Ik moet het alleen nog aan mijn vader vertellen...
Na de lunch begint de klim naar de Alto del Perdón. Deze berg is een markant punt op de camino, vanwege de silhouetten van pelgrims met paarden en ezels. Ik heb in 2013 en in 2016 al stukjes van het Spaanse deel van de camino gewandeld, maar hier ben ik net nog niet geweest. Het is een indrukwekkend punt. Er staat meestal heel veel wind, wat de vele windmolens op deze berg verklaart. Maar vandaag is het nagenoeg windstil. Ik maak er een kort filmpje via Facebook Live.
Na de afdaling kom ik in Óbanos. Daar raak ik in gesprek met de Spaanse Ruth uit Barcelona. Ze vertelt dat ze vorige jaar vier maanden heeft gewerkt in het Radboud in Nijmegen. Ze was ook bij de Vierdaagse vorig jaar, dus ze moet me gezien hebben, zegt ze. Ik vertel dat ik uit de buurt van 's-Hertogenbosch kom. "Ah, Den Bosch!", zegt ze. "Bossche Bollen!" Dat is voor de tweede keer dat me dit tijdens de camino overkomt. Vorig jaar wist een man uit Sicilië precies te vertellen waar je de winkel van Jan de Groot kunt vinden. Hoe bijzonder!
Vlak voor Puenta la Reina staat een standbeeld van een pelgrim. Het markeert de plaats waar verschillende "camino's" bij elkaar komen. 24 jaar geleden kwam ik hier met de fiets langs en maakte ik er een foto. Dat doe ik nu weer. Zoek de verschillen. 
Ik ga naar de albergue waar in 2013 mijn korte pelgrimage met Jeroen begon. Ik mag een bed uitzoeken in kamer 10. Ik kies het bovenbed helemaal achter in de hoek. Na een douche loop ik het dorp in. In een bar kom ik de Nederlandse Lody en Jolanda tegen. We hebben een leuk gesprek over hoe bijzonder de camino is.
In de supermarkt koop ik spullen om voor mezelf te koken in de albergue. Ik neem ook een fles wijn mee. In de albergue maak ik een lekker bord macaroni met sardientjes en deel ik mijn fles wijn met de, veelal veel jongere, pelgrims die daar zelf eten. Veel Nederlanders heb ik totnogtoe niet gezien. Hier tref ik Jelle, die een fantastische curry heeft klaargemaakt voor een hele groep en Floor uit Leiden, waar ik een lang gesprek mee heb.
Als de zoveelste fles opengetrokken wordt houd ik het voor gezien en ga in mijn comfortabele hoogslaper nog wat liggen typen voor mijn blog.
 

https://www.relive.cc/view/1190001492