Dag 70: Azofra - Grañón
23 september 2017 - Grañón, Spanje
De camino in Spanje is heel anders dan in Frankrijk. Er zijn veel meer pelgrims en dat leidt natuurlijk tot heel veel contacten. Was het in Frankrijk al wel eens lastig om de blog bij te houden, nu is dat soms nog moeilijker. Daardoor ben ik de laatste dagen wat minder consistent geweest in het posten van de berichten. Maar geen zorgen, uiteindelijk komen ze er toch!
Rond half acht staan we deze ochtend op. Dat is dus uitslapen voor mij. We beginnen met koffie bij de bar waar we gisteravond geeindigd zijn. Wederom begint de dag bewolkt. Het is dus weer prima wandelweer. De voorspelling was dat het vandaag zonnig en warm zou worden, maar de hele ochtend blijft er een soort nevel hangen. Wij vinden het niet erg. Het geeft in ieder geval een prachtig licht om foto's bij te maken. De route begint vlak, maar daarna moeten we behoorlijk omhoog naar de Rioja Alta (Hoge Rioja). Bovenaan de berg staat een man die spullen verkoopt. Het is donativo, dus je mag zelf weten hoeveel je betaalt. Voor Leon is dat nog een lastig concept. Hij betaalt ruim € 2,50 voor twee nectarines. We komen het plaatsje Ciruena binnen bij de Rioja Alta Golf Club. Vervolgens lopen we tussen heel veel appartementengebouwen door, die bijna allemaal te koop staan. De rolluiken zijn veelal dicht. Dit is waarschijnlijk een overblijfsel van de enorme onroerendgoedbubbel in Spanje in de jaren 90. Iemand heeft ooit bedacht dat er een markt moest zijn voor dit soort appartementen op deze plek in the middle of nowhere. En waarschijnlijk is hij er stinkend rijk van geworden en heel veel anderen arm.
Voor een kop koffie moet je hier het hele dorp door en terug. Dit stuk zie ik nu voor de zesde keer, want vorig jaar zijn we twee keer heen en weer gelopen om Janneke's dopper op te halen.
Rond de middag zijn we in Santo Domingo de la Calzada. Een van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen op de camino, en niet alleen vanwege de prachtige naam. Er is namelijk een mooie legende rond deze plaats die ik je niet wil onthouden. In de middeleeuwen ging een Duits echtpaar met hun zoon op pelgrimstocht naar Santiago. Ze overnachtten in Santo Domingo. De dochter van de waard had haar oog laten vallen op de knappe Duitse jongen, maar haar avances werden niet beantwoord. Uit wraak verborg ze een kostbaar artikel in zijn baggage en beschuldigde hem van diefstal. Hij werd berecht en veroordeeld tot de galg. Zijn ouders gingen uiteraard verder op hun tocht en, zoals dat in de middeleeuwen ging, kwamen op de terugweg weer langs Santo Domingo. Hun zoon hing daar nog aan de galg, maar leefde nog. De ouders gingen naar de schout, die net aan tafel zat. Hij had een gebraden kip voor zijn neus. Op het verhaal van de ouders dat de jongen nog leefde zei hij: "Die jongen is net zo dood als de kip hier op mijn bord." Onmiddellijk daarop stond de kip op en liep kakelend van het bord af. Sindsdien hebben ze in de kathedraal een hok met een kip en een haan.
Natuurlijk gaan we deze bijzondere dieren bekijken. En ook de rest van de kathedraal is overigens erg de moeite waard.
Hierna is het weer tijd voor de lunch. Gisteren is gebleken dat pasta en bier een prima basis biedt om op te wandelen, dus dat doen we ook vandaag maar weer. Na de lunch moeten we volgens het boekje nog 6,5 km naar Grañón. Inmiddels is de zon wel doorgebroken. We lopen langs de snelweg die halverwege voor de helft ineens ophoudt. Blijkbaar was het geld op.
In Granon checken we in in de parochie-herberg. We mogen weer slapen op matrassen op de grond. Mijn opblaasmatje komt weer van pas. Op het terras tegenover de kerk treffen we Jeremy en Sedy uit Canada. Sedy verzorgt yogalessen en Leon regelt via Ted dat ze dat in Gestel een keer kan komen doen. Ze is er duidelijk blij mee.
Om 19.00 uur is de mis in de kerk. Ik weet niet of het komt doordat het zijn verjaardag is, maar de pastoor jast de mis er in 24 minuten doorheen. Geen preek, alles in sneltreinvaart. Voor half acht staan we weer buiten en dan hebben we de pelgrimszegen al ontvangen.
De verjaardag van de pastoor leidt wel tot een heerlijk maal voor de pelgrims. Hij heeft heerlijk kalfsvlees gekocht voor zijn familie, en blijkbaar rekent hij daar de pelgrims ook onder. De hospitaleiras hebben er een heerlijke aardappel/kalfsvleesschotel van gemaakt. Als voorgerecht krijgen we salade. We eten aan lange tafels. Het is erg gezellig. Na het eten wordt in sneltreinvaart de afwas gedaan. Daarna gaan Leon en ik nog een laatste biertje drinken in het plaatselijke café, want vannacht vertrekt Leon weer naar Nederland. Ik heb tegen hem gezegd dat het onmogelijk is om de camino uit te leggen in woorden. Je moet er geweest zijn om het te snappen. Ik geloof dat hij het caminogevoel wel meegekregen heeft. Ik vond het in ieder geval geweldig om twee dagen met hem te lopen.
