Dag 71: Grañon - Villafranca Montes de Oca
24 september 2017 - Villafranca Montes de Oca, Spanje
Om vier uur vannacht word ik even wakker, want Leon gaat terug naar Nederland. Het duurt even voor ik weer inslaap, en rond 6.00 uur beginnen de eersten alweer te rommelen. Ik begin met een rustig ontbijt met koffie en stokbrood met jam. Sedy is jarig, dus die wordt toegezongen door de aanwezigen. Rond half acht ben ik weer op pad. Het is een prachtige zonsopkomst. Net voorbij Grañón passeer ik de grens tussen de provincie Rioja en Castilla y León. Ik heb in Belgie en Frankrijk ongeveer 60 dagen alleen rondgewandeld en ik heb me nooit eenzaam gevoeld. Nu zie ik voor en achter me groepjes pelgrims lopen, maar ook eenlingen, en toch voel ik me eenzaam. Wat een rare gewaarwording!
Het is zondagmorgen dus ik luister naar de Nederlandse radio: Vroege Vogels op NPO1. Mooie items over de natuur, afgewisseld door klassieke muziek. Het is relatief rustig met de pelgrims op de route. In de verte op een paaltje zit er een. Als ik dichterbij kom blijkt het Amy te zijn. John is even naar het "toilet" aan de overkant van de weg. Zij zaten gisteravond nog een dorp achter ons, maar ze zijn vanochtend om 4.00 uur opgestaan en om 5.00 uur gaan wandelen, want ze willen de warmte ontwijken. Rond vijf uur waren ze in Grañón. Ze hebben nog gezocht naar de auto van Leon, maar (logischerwijze) niet gevonden.
Een paar honderd meter verder is een horeca-uitspanning met de naam - hoe toepasselijk - "Casa Leon". Op het terras drinken we koffie en eet ik een tortilla.
Als ik weer vertrek leg ik via facetime contact met het zondagmorgenontbijt in Sint-Michielsgestel. Het blijft bijzonder om via de moderne media rechtstreeks aanwezig te zijn bij een gebeurtenis zoveel kilometer verderop. Samen met John loop ik door Bélorado, waar ik vorig jaar met Janneke ook was. Door het dorp is een soort van 'walk of fame' gemaakt met de hand- en voetafdrukken van bekende personen. Met name Spanjaarden, maar bijvoorbeeld ook Emilio Estevez (van de film "The Way") is er op deze manier vereeuwigd.
Voorbij Bélorado houden we een picknick. De Duitse Marie is er net haar spullen aan het inpakken als wij er aankomen. We delen al onze spullen en maken er een feestmaal van.
In Villafranca Oca de Montes is de pelgrimsherberg onderdeel van een groot en chique hotelcomplex, waar toevallig Amy en John ook verblijven. Als ik na een douche en het wassen van mijn kleren in de bar aankom, word ik door de barman begroet: "Ha Martín!", en ik krijg een halve liter bier voor mijn neus. Hij maakt er nog een verhaal van dat hij door de politie is gewaarschuwd, maar ik heb meteen al in de gaten dat John hier achter zit. Als ik buiten op het terras mijn bier drink, sluiten er steeds meer bekende pelgrims aan. En komt er ook steeds meer bier op tafel. En fantastische olijven.
In het restaurant verorber ik met John en Amy en twee chique Italiaanse hotelpelgrims een menu peregrino. Hotelpelgrims zijn pelgrims die met een dagrugzakje op wel de hele route afleggen, maar hun koffers laten vervoeren van het ene hotel naar het andere. Ieder zijn eigen camino, weet je nog? Uiteindelijk beland ik met veel te veel drank op in het bovenbed van mijn stapelbed.
