Dag 6: Kortenaken - Neerlinter
21 juli 2017 - Neerlinter, België
Vanaf zes uur begint de klok van de kerk van Kortenaken weer om het uur te luiden. Zelfs op de nationale feestdag als niemand zijn bed uit hoeft. Behalve een verdwaalde pelgrim natuurlijk, maar ik slaap zo dicht bij de kerk dat ik van de helft van dat geluid al rechtop in mijn tentje zou zitten. Gelukkig slaat de klok maar een keer per uur, dus als ik van de eerste schrik bekomen ben kan ik nog een uur doorslapen. Dan begin ik rustig al mijn spullen weer in te pakken en ontbijt ik weer gezellig met Maria en Bernadette. Met ochtendhumeur want ze zeggen geen woord.
Gisteren is de omgeving veranderd. We zijn van de zandgronden met maïs en graan overgegaan naar de Vlaamse klei (geef me een drummer...) en daarop gedijen blijkbaar fruitbomen, aardappelen en suikerbieten. Ik loop dus de eerste kilometers hoofdzakelijk door boomgaarden. Graspaden en kleipaden waar de trekkers diepe sporen in hebben gereden. Snel gaat het niet, maar het is mooi en de appels en peren hangen er goed bij.
Gisteravond heb ik geprobeerd om voor vanavond een slaapplaats te regelen, maar dat is nog niet gelukt. Op de adressen van "pelgrims voor pelgrims" blijken de eersten in deze tijd zelf ook vaak op vakantie te zijn. Logisch natuurlijk, maar als er weinig campings zijn en andere overnachtingsmogelijkheden, dan moet je óf wild kamperen óf je route aanpassen.
Als midden in het veld bij een Mariakapelletje, waarin ik trouwens tot mijn schrik onderin ook nog een dode Jezus aantref, de laatste tip voor een overnachtingsadres ook tot niets blijkt te leiden, besluit ik om mijn tocht voor vandaag sterk in te korten. Ik ga naar mini-camping Leeuwerikenveld in Neerlinter. Ik weet niet of er nog lezers zijn die in de buurt van Tienen nog een kampeeradres zoeken, zo ja, dan is dit een aanrader Jos (zeg: Zjos) en Nicole zijn gepensioneerd en gooien hun ziel en zaligheid in het vertroetelen van hun gasten.
Mensen vragen mij of ik ook afval van al dat wandelen. Nou, daar niet.
Ik moet kiezen of ik mijn tentje opzet op het trekkersveld of dat ik ga slapen in een trekkershut (die Jos een "pod" noemt), een soort houten kabouterhuisje met twee bedden. Inclusief avondmaal en ontbijt kost me dat € 50, en kamperen € 40. Voor die € 10 gun ik me de luxe van een echt bed, en morgenvroeg geen natte tent inpakken.
Het is nog vroeg in de middag dus feitelijk heb ik een halve dag vrij. Dat kan mijn lichaam goed gebruiken.
Voor het avondmaal word ik aan tafel gezet met Jan, die ook dit jaar 50 wordt, en die binnenkort een 11-daagse tocht op de mountainbike vanuit Antwerpen in de Ardennen gaat doen. Het lange weekend wordt gebruikt om de eerste etappe te testen en die test slaagt. Jos zet een maaltijd op tafel waar zelfs de gemiddelde Tour de France renner drie dagen op vooruit kan. En nog lekker ook! Als dan ook het gezelschap nog goed is heeft een pelgrim weinig meer te wensen.
Met een waanzinnige zonsondergang boven de 'Fields of Gold' en een Facetime gesprek met mijn lieve Rianne sluit ik deze prachtige dag af.
